Hoe ik mijn prins ontmoette
Door: IreneTijs
Blijf op de hoogte en volg Irene
04 Mei 2012 | Maleisië, Kuala Lumpur
Op een maandag in de mooie maand April besloot ik om naar de Bata gaves te gaan. Dus in de bus gestapt naar KL om daar over te stappen op de trein. In de trein probeerde een jongeman de hele tijd oogcontact te maken en toen ik uitstapte bij dezelfde halte als hij stond hij op me te wachten. wat ik vandaag ging doen? uhm de caves bezoeken en daarna zag ik het wel weer. Samen hebben we de grot bekeken die zeker wel heel bijzonder te noemen is. Dat de natuur zoiets moois kan maken! het vloer oppervlakte van de grot schat ik op 70 X 35 meter waar de zon op sommige plekken op scheen als je omheen keek zag je prachtige druipstenen! echt super mooi om te zien! De grot is versierd met afbeeldingen en beelden van verschillende goden en op vrijdag is het bid dag. De jongeman vroeg of ik met hem mee ging lunchen. En aangezien ik best trek had leek me dat een goed idee. De plek waar leek me een minder goed idee bij een aanblik op de menukaart. Maar hij stond erop daar te eten en te betalen.... uhm oke. Na de lunche (van 120 euro) zijn we in een groot winkelcentrum een sd kaartje voor mij gaan kopen. Bleek daar in dat winkelcentrum een groot indoor pretpark te zitten, dus ik zei komop zullen we hierheen gaan? Dus zo bedacht zo gedaan. Het was allemaal erg grappig en de atracties, tegen verwachting in, best spectaculair. Op een gegeven moment zatten we in een ronddraaiend ding wat omhoog getakeld werd en dan een val naar beneden maakte. Bij de tweede val dacht ik hmmm het is weer zover, ik wordt weer gefotografeerd. Bij de derde val dacht ik; hmmm wel een erg proffesionele camera. En bij de vierde en laatste val dacht ik, hij is niet meer alleen..... Dus ik zei dat tegen hem en voor een zwarte begon hij zelfs bleek te zien. hij drukte me geld in mijn handen en zei; neem een taxi. waarop ik vroeg waarom? Er werd me in hoogtempo uitgelegd dat hij een prins was en dat dit ongetwijveld leesvoer zou worden in de wachtkamer bij de tandarts. Ik heb nog snel mijn email adres neergekrabbeld en ben in de eerste de beste taxi gestapt.
Om de gemoederen gerust te stellen: Hij was niet de prins op het witte paard!