En dat was mijn maandje Nepal........

Time fly when you're having fun! Mijn maandje Nepal zit er alweer op. kort samengevat heb ik Katmandhu bezocht, de trekking naar het Everest Base Camp gemaakt, ben ik naar Pokhara geweest (beetje te toeristisch voor mij), toen weer terug naar Katmandhu om mijn visum voor India op te pikken en met de bus (treinen kennen ze niet in Nepal) naar Lumbini gegaan. De geboorteplaats van Boeddha. Ik vond dit een super mooie bijzondere plaats. Ze hebben daar uit ieder land waar het Boeddhisme heerst een Tempel gebouwd. Ik heb daar geslapen in de Koriaanse Monastery voor 3 euro per nacht inclusief ontbijt, lunch en avondeten!

Vanaf Lumbini heb ik de bus gepakt en vlak voor de grens ben ik overgegaan op de fiets. De grensstreek was niet een echt warm welkom of juist wel maar dan iets te letterlijk alles stond in brand het is een soort brandend dorp daar. Vervolgens heb ik de bus gepakt naar ..... Maar helaas was dat geen groot succes. Na een noodstop trok de bus weer op maar aan de reacties om me heen merkte ik dat er iets niet helemaal in orde was, we reden gewoon (in iets hoger tempo dan daarvoor door) todat we na ongeveer 5 kilometer door de politie aan de kant werden gezet... We hadden een persoon geraakt. Dus daar stonden we dan naast de bus om lekgestoken te worden door de muggen (ze hadden het overduidelijk op mij voorzien) te wachten tot het helemaal uitgepraat was. Er namelijk een Nepalees geraakt en daar kennen ze het woord verzekering niet. Je blijft dus net zo lang staan tot de hele zaak uitgepraat is en de betaling is voldaan. In dit geval een uurtje of 4-5. Vervolgens aangekomen bleek mijn nachttrein niet te rijden omdat die middag op het zelfde traject een trein ontspoort was. dus daar stond ik dan om 10 uur ' s avonds..... dus ik besloot maar een slaapplek te zoeken en daarna wat te gaan eten. Maar echt alle slaapplekken waren te ranzig voor woorden ik kon kiezen tussen vies en heel vies dus heb uiteindelijk voor een duur vies (ratvrij (of ik zag ze tenminste niet)) hotel gekozen en mijn bed laten verschonen. Vervolgens ben ik wat gaan eten maar na mijn derde niet al te smakelijke hap zag ik een rat onder mijn tafel en dat was de zogenaamde druppel die er voor zorgde dat er echt geen hap meer door mijn keel ging. Een niet al te beste eerste indruk van India. De volgende dag ben ik maar een rondje gaan lopen en ontmoette ik een Nederlandse vrouw die al 8 jaar in Nepal woont, we hebben de dag samen doorgebracht. Om 11 uur kon ik alsnog de trein naar Veransi nemen.

De eerst twee nachten heb ik in Sarnath geslapen. Dit is de plaats waar Boeddha zijn eerste lezingen gaf. een mooie en rustige plaats 10 kilomter vanaf het centrum van Varansi. Varansi staat bekend om de verbrandingen. De plek waar mensen, met name de Hindoes, willen overlijden omdat de rivier hier Heilig is. Hier heb je twee Ghats waar de mensen verbrand worden en in de straatjes zie je constant dode mensen gewikkeld in gekleurde doeken en bloemen aangedragen worden. Vervolgens worden ze met die doeken en al gedompeld in de rivier, er wordt water in de mond gegoten en de oudste man die erbij is wordt geschoren en ontsteekt het vuur. Je staat er hier echt bovenop, op deze plek worden mensen 6 tot 8 uur na hun overlijden verbrand tenminste als de familie voldoende geld heeft. Een andere optie is de electrische oven maar die wordt zelden tot nooit gebruikt omdat dit een machine is en dat staat te ver van de natuur af en heeft een negatieve invloed op de ziel die vrij komt en dus op het volgende leven. De derde optie is de Rivier. De familie brengt de overledene ( mensen met weinig geld, kinderen onder de 15, slangen mensen, en nog twee andere ' types mensen' waarvan ik de namen vergeten ben) naar het midden van de rivier en gooit hem/haar met een steen overboord. Soms raakt de steen los van het lichaam en zie je de lijken drijven in de rivier. Twee dagen terug had ik een bootje gehuurd en zag inderdaad een aantal lijken drijven.

Het bizarre is: de rivier is vies, heel vies er drijft heel veel afval in en op een aantal plekken komt het riool er ook op uit. Maar mensen wassen hun kleren in de rivier, wassen zichzelf in de rivier, zwemmen erin maar tegen de geur gooien ze de hele dag bloemen in de rivier. Vanochtend was ik vroeg wakker en besloot ik te gaan wandelen langs de rivier en de schoolkinderen stonden hand in hand kilometer aan kilometer (tussen de 2 ghats zit ongeveer 2 kilometer) te bidden en te zingen met het gezicht richting de rivier.

In Nepal kennenze het fenomeen ware douche, als water dat uit een douchekop komt. Hier ben ik al tee keer de vergissing begaan door te vragen of de kamer een warme douche heet: Ja! Maar in praktijk sta ik met een emmer water en een kleiner emmertje in me hand mezelf nat te gooien want uit de kraan komt warm water maar niet uit de douchekop....

Een ander ranzig maar typisch Indisch gebruik is het houden van je hand onder de plas van een koe en dan je hand afvegen aan je voorhoofd.... En sommigen drinken het zelfs de koe is immers heilig!

De Indiërs zeggen dat de cultuur iedere 100 kilomter 90 graden veranderd...... laat ik nu vanavond met de nachttrein naar Delhi gaan; ben benieuwd wat me daar te wachten staat!