De cermonie

Ik moet toegeven mijn kennis over het Hindoeïsme en Boeddhisme is beperkt, maar er was enige kennis....... die kennis is ondertussen aardig verrijkt........
Ik had een aantal dingen opgezocht die ik graag zou willen zien in Nepal. Het gebied met 108 tempels gelegen aan een rivier was er daarvan een. Maar na mijn eerste dagje ronddwalen in de Nepalese straten had ik mijn twijfels of ik dat wel de moeite waard zou vinden hier noemen ze gebouwtjes van 70X70X150 een tempel (er past precies een Nepalees op zijn knieën in). Maar ik zag op de kaart dat het ongeveer 5 kilometer vanaf mijn logde was niet heel ver dus,en vond het wel een mooie ochtendwandeling waard. Dus ik ben er heen gelopen na eerst te hebben ontbeten in de buurt (voor wel 60 cent) er toen wat omheen gelopen, niet zeker of het wel de moeite waard was om naar binnen te gaan. Na kotr getwijfeld te hebben toch besloten naar binnen te gaan. Dus entree betaald en de tientallen ' gidsen' (iedereen die drie woorden Engels spreekt noemt zichzelf hier een gids) van mij afgeschut en langs de rivier naar binnen gelopen. Ik was nog geen 50 meter binnen en dacht he wat is dit nu....: lag er een lijk! En hoe verder ik kwam hoe meer ik er zag met name aan de andere kant van het water (ik schat de rivier 10 meter breed). Het lijk waar ik net langs was gelopen zag ik opgetild worden en op een soort brancard gelegd worden. Ik voelde de rillingen over mijn rug lopen maar tegelijkertijd straalde het tafereel ook weer heel veel liefde en zorg uit, kortom mijn interesse was meer dan gewekt. Het lijk werd meegenomen naar de andere kant van de rivier en daar op een soort van steen gewassen, met allerlei bijbehorende rituelen. Vervolgens werd het weer op de brancard gelegd en liepen ze er een stukje mee. Nieuwsgierig als ik ben volgde ik ze braaf aan de andere kant van de rivier. Maar dit had ik toch echt niet verwacht: Het lijk werd naar een houtstapel gebracht en daarop gelegd. Vervolgens legden ze iets op de borstkas en liepen ze er 3 rondjes omheen. Om vervolgens het vuur te ontsteken.
Het tempo waarin de brandstapel slinkt is hoog, ik schat het op 2,5 tot 3 uur en dan is de hele stapel weg en wordt het as in de heilige rivier geveegd, ze hebben 5 plaatsen naast elkaar waar ze dit doen en het gebeurd 'aan de lopende band.
Ondertussen was ik toch maar dichterbij een gids (van een hotel gaan staan) die uitlegde dat de meesten al 54 dagen dood zijn als ze de brandstapel op gaan. de zonen mogen in die tijd een maaltijd per dag eten en dit alleen buitenshuis. de dochters hoeven dit maar 3 dagen. Verder moeten de zoon zich ontdoen van al het lichaamshaar (dit zag ik later toen ik een grotere ronde over het terrein liep ook) en zij zijn ook de mensen die het lijk wassen en dragen naar de brandstapel en uiteindelijk ontsteekt de oudste zoon het vuur.
Op het terrein stonden een aantal gebouwen waar de lijken bewaard werden maar ook een soort van tuinen met daaromheen woningen voor mensen voor wie het eind van hun leven in zicht komt (soort van bejaardentehuis) omdat ze geloven dat als ze overlijden op deze heilige plek ze in goede handen eindigen, en ja er waren inderdaad veel tempels maar die maakten na wat ik gezien had niet zo heel veel indruk meer......