Vakantie, deel 2 :D!

29-11-2010 19:35

De dubbels waren vol dus we hebben met zijn tweeën maar de familiekamer genomen. De wekker stond om 4 uur zodat we op tijd konden gaan rijden en op tijd in St. Lucia zouden arriveren om nog wat te kunnen doen. Nou toen die wekker om 4 uur ging dacht ik wat voor idioot verzint het? Mij om 4 uur laten opstaan, maar ben braaf me bed uitgekomen en op de bijrijders stoel gaan zitten. Alleen het was aan mij om kaart te lezen dus slapen zat er helaas niet meer in. Er waren 2 opties om naar St Lucia te rijden via Swaziland of er om heen. Volgens de mensen in het restaurant konden we het beste er om heen rijden. Dus wij over de bergpas op weg naar Barbeton zoals ze ons hadden uitgelegd. Op een gegeven moment moesten we rechtsaf een zandweg in. Aangezien we al 1 slechte band en 1 lekke band leek ons dat niet z’n goed idee en hebben we die weg vervolgd richting de grens. Kwart voor 6 kwamen we daar aan…. Grens dicht! Tussen 10 uur ’s avonds en 8 uur ’s ochtends was de grens dicht… hadden wij weer. De slechte weg was in onze ogen geen optie en terug rijden zou dezelfde dan wel meer tijd in beslag nemen. Dus ik was vrijwillig voor niets uit me bed gekomen om 4 uur ’s nachts. Dikke 2 uur gewacht en na de carregistratie de paspoort controle (ik schijn niet op me eigen paspoort te lijken, want en me rijbewijs moest er aan te pas komen én me creditcard én me schoolpas om ze te laten geloven dat ik het ben). Bij de tweede controle moesten we weer precies hetzelfde doen en betalen voor de auto natuurlijk maar werden we er ook op gewezen dat de maximumsnelheid in dit land 60 kilometer per uur is tenzij anders is aangegeven en op de snelweg 120 maar dat we de komende uren die snelheid toch niet zullen behalen want de wegen waren daar te slecht voor. Ik dacht eerst dat ik hem verkeerd verstond en toen hij zijn ‘grap’ herhaalde heb ik maar eens vriendelijk geglimlacht. Maar later realiseerde ik me dat hij toch echt vrij serieus was. De zandwegen in Nederland staan gelijk aan de verharde wegen in dit land (met uitzondering rondom de grote steden) en de zandwegen…. Tja, daar kunnen we het beter niet over hebben. Ik kneep hem ook aardig met onze wielen, met een slecht wiel (het wiel had een ei) en geen reservewiel in de achterbak over dit soort wegen? Ik las in het boek dat dit de avontuurlijke route met de schitterende uitzichten was; prachtig uitzicht, met een zicht van 4 meter. Na een paar uurtjes werd het beter en begon de mist weg te trekken en konden we wat zien van het landschap, de huisjes (voornamelijk rondehutjes in de kleine dorpjes en buitenaf), de dieren enzovoort. Wel een geheel ander land om door heen te rijden veel armoediger. We hebben een erg lange (veel te lange) ontbijtstop gemaakt (lees: de eieren moesten nog gelegd worden en de koeien nog gemolken) en hebben eigenlijk maar 1 stad bekeken vanuit de auto. Ik moest natuurlijk vanuit de auto even foto’s maken van de schattige ronde huisjes maar naar 2 stoppogingen heb ik dat maar op gegeven. Als je stopt komen de kinderen van alle kanten aangestoven om om eten en geld te vragen. In dit land is het aids percentage het hoogst te wereld: 38.8% de helft van de bevolking is ook 18 jaar of jonger. In de middag arriveerden we in St. Lucia. We waren daar omdat we krokodillen, nijlpaarden en de leeuw wouden zien. Voor de volgende ochtend hebben we een boot safari geboekt en zijn we naar het strand gegaan om de ondergaande zon te bekijken. Ging die alleen precies aan de andere kant onder. Wat wel echt super grappig was was dat bij iedere golf kleine schilpadjes aanspoelde die daarna weer keihard terug het water in rende. Ik heb in Grabouw een super slecht bed maar dit bed sloeg alles het was een plank met een superdun matrasje erop. Maar ik heb er eigenlijk best lekker op geslapen in tegenstelling tot Stefan die een beetje probleempjes had met zijn spijsvertering…… de volgende ochtend (in de stromende regen) op de boot krokodillen en nijlpaarden spotten. Echt super gaaf! Het was een meer aan de rand van een natuurpark. Ik ben eigenlijk niet zo van de georganiseerde safari’s enzo maar dit was toch echt wel super leuk. We kwamen super dicht bij de nijlpaarden en krokodillen en er zaten ook veel super gave vogels. Stefan moest en zou voordat hij Zuid-Afrika verliet een leeuw zien dus we zijn naar een natuurpark gegaan in de buurt. Dit was een iets kleiner park maar de gehele big 5 was aanwezig. Waar het in het Krugerpark onmogelijk is om geen olifant te spotten was dat hier blijkbaar wel mogelijk want we hebben geen olifant gezien (is erg bijzonder want in bijna alle wildparken hebben ze hier het probleem dat de populatie olifanten te groot is en doen ze allerlei dingen zoals olifanten aan de pil zetten om dit probleem een beetje in de hand te houden). Wel hebben we de leeuw gespot! Die beesten zijn veel groter als dat ik dacht! Bij terug komst bij het hostel hoorde we muziek dus we dachten ff kijken. Is er een hele groep reizigers aan het dansen op de muziek die door lokals getrommeld werd. Het was een soort improvisatiedans. De volgende dag zijn we op tijd richting Durban gereden. We wouden daar graag duiken. Onderweg gebeld maar er werd ons geadviseerd de volgende dag te duiken omdat het zicht te slecht was. Dus gereserveerd voor de volgende dag. ’s Middags hebben we met z’n city toerbus een rondrit door de stad gedaan. Altijd ideaal om de stad te leren kennen als je niet zo veel tijd hebt. Daarna zijn we nog even naar het strand gegaan. Ik moest natuurlijk nog even zwemmen want hier is het water tenminste lekker warm (in de Westkaap is de watertemperatuur ongeveer 15 graden en hier was het 21 graden). Durban vind ik persoonlijk geen overduidelijke Zuid-Afrikaanse stad. Het is een erg toeristische stad en heeft veel import. ’s Avonds zijn we uit eten geweest bij een heel groot restaurant. Hoe de bediening erbij liep en hoe ze zich gedroegen was in 1 woord verschrikkelijk. Het was allemaal zo nep en zo over de top. Ik had de stoel amper onder mijn kont en er stond al iemand klaar met een bakje water en een doekje bij me tafel om me te vragen of ik me handen wou wassen. Uiteraard wel tegen betaling. Vervolgens komen er drie mannen met muziek instrumenten die vragen of ze voor je kunnen zingen? En zo ging het maar door….. De volgende ochtend stonden we om 9 uur klaar bij het duikcentrum. Pakken aan materiaal klaar gemaakt en geluisterd naar de briefing, klaar om te gaan duiken! Eerst mochten we over het veel te warme strand naar de speedboot toe lopen waar we vanaf zouden springen. Ik vind alleen de toch met de boot altijd al helemaal te gek. Vervolgens konden we naar beneden. We waren in totaal met 6 mensen 3 instructeurs en 3 duikers (inclusief Stefan en ikzelf). Grote roggen gezien, kreeften, slakjes en heel veel vissen. Na het duiken zijn we door gereden naar Bergville. Eigenlijke wouden we daar maar 1 nacht blijven maar bij de balie van het hostel besloten we al snel wat anders. We besloten om 2 nachten te blijven en de eerste dag een kloofing te doen die leidde tot de hoogste waterval van Afrika en de een na hoogste ter wereld en de tweede dag een excursie te doen naar Lesotho. Stefan was meteen enthousiast om naar Lesotho te gaan ik daarin tegen had me twijfels maar werd overgehaald door de enthousiaste verhalen van andere hostel gasten die er die dag al geweest waren. We hebben daar in het hostel gegeten en zijn in de jacuzzi die aan de rand van de bar stond neergeploft. De kloofing was voornamelijk nat, koud en mistig. Ik heb dan ook van boven de eerste 30 meter van de waterval bekeken en verder was het zicht niet, echt doodzonde want we waren daar eigenlijk voor de drakenberg en het bezichtigen van het amfitheater. We hadden het behoorlijk koud toen we eindelijk terug waren en zijn dan ook maar weer fijn in de jacuzzi gaan zitten. En na het eten zijn we over gestapt naar de sauna. Daarna hebben we nog heerlijk aan de bar gezeten en een paar biertjes gedronken. De volgende dag was het tijd voor het land Lesotho. Hier gingen we heen onder begeleiding van een gids. De weg er na toe verliep niet zo voorspoedig. Of nouja we stonden stil want de weg was die dag afgesloten maar de afrikanen waren vergeten een bord te plaatsen om dat aan te geven. Dus er werden toch maar 2 vrachtwagens geregeld die de stenen konden vervoeren zodat wij er langs konden. Duurde wel een uurtje voordat die er waren. Maar gelukkig scheen de zon en was het best gezellig wachten met een busje vol mensen. Bij de grens ging het tegen mijn verwachting in erg vlot, paspoort controle, stempel erin en dat was het. De wegen in dat land waren ook weer rampzalig, dus toch maar goed dat we hier georganiseerd heen gingen dacht ik. Totdat we bij de school kwamen. Er werd eerst de geschiedenis van het land verteld door een vrouw die zich zelf van goedigheid aan elkaar vond hangen en dit ook nodig vond te uitten. Daarna over de school een heel verhaal plus een verkoop praatje. Ik vond het in 1 woord walgelijk. Het was het spreekwoordelijke aapjes kijken. Daarna nam de gids ons weer mee om ons een grot te laten zien met muurtekeningen en ons een prachtige wandeling te laten maken. Echt super mooi! De gewoonte in dit land is om ‘dingen’ te delen als je iets hebt om te delen hang je een vlag uit. Elke kleur heeft zijn eigen betekenis. Wij zouden ook uitkijken naar z’n vlag. Uiteraard zag de gids z’n vlag hangen. De mensen keken (zoals ik ook al verwachte) niet raar op toen er een busje hun erf op draaide. Maar ik moet toegeven het annenasbier smaakte beter dan het eruit zag (Zag er uit als melk dat over datum was). Daarna stopte we ook nog bij een witte vlag (we konden om een of andere reden niet stoppen bij de vlaggen die wij zagen) en hebben we daar het typische eten van dit land geproefd. Ik heb geen idee meer hoe het heet maar het smaakte wel goed. We zijn nog even naar de supermarkt geweest om een paar plaatselijke (gewone) biertjes in te slaan en waren rond 5 uur weer terug bij onze auto. We wouden de nacht gebruiken om en om te rijden zodat we in 1 nacht terug konden rijden naar Kaapstad. Bij de afslag van de parkeerplaats ging het al mis. Mijn gevoel zij rechts die van Stefan Links en de plaatsen op de kaart waren volgens Stefan onvindbaar. Toen ik na een half uur rijden nog steeds dacht de verkeerde kant op te rijden bleken de plaatsen op de kaart niet onvindbaar maar de bewegwijzering wel enigszins vreemd. Ze hadden de wegennummers en de plaatsen omgedraaid. Dus als je naar de nummers keek had Stefan gelijk en als je naar de plaatsen keek had ik gelijk. Dus maar weer eens gevraagd. We reden inderdaad de verkeerde kant op. Omgedraaid en aangesloten in de file. Toen we eindelijk de N5 opdraaide richting de N1 stond daar een heel groot bord met daarop vermeld dat dit de gevaarlijkste weg van Zuid-Afrika is, hoeveel dodelijke ongelukken er gebeurt waren, hoeveel ongeluk vrije dagen er geweest waren (0) en hoeveel dagen geleden het laatste dodelijke ongeluk gebeurd was (0). En op deze weg moesten we ongeveer nog 12 uur rijden……… het was ook weer z’n typische Afrikaanse weg. De snelwegen hier hebben heel vaak geen vangrail, zijn slecht verlicht en kennen een vrij raar en gevaarlijk inhaal systeem (in mijn ogen). De ene strook heeft 2 banen zodat er ingehaald kan worden alleen de tegen liggers mogen diezelfde baan ook gebruiken om in te halen. Wel waren er veel plekken waar je kon parkeren om te gaan slapen en stonden er overal borden die je er op wezen op tijd te gaan rusten. Tegen half 9 waren we in Kaapstad. Ons plan was om de Tafelberg te beklimmen maar die lag in de wolken. Dus we hebben de auto geparkeerd hebben ontbeten en zijn een bustoer door de stad gaan doen we zijn nog een paar keer uitgestapt om dingen te bekijken. Aan het eind van de middag zijn we terug gereden naar Grabouw. Zaterdag zijn we naar Stellenbosch gegaan om daar wijn te proeven…. Op de fiets! Hèhè ik mocht ook eindelijk weer een keertje fietsen (mis ik echt). We hebben 5 wijnboerderijen bezocht en zijn ’s avonds in een traditioneel Zuid-Afrikaans restaurantje uit eten geweest. De volgende dag hadden we gereserveerd om witte haaien te gaan duiken. We waren meer als een uur te laat (African time), we hadden enig probleem de juiste weg te vinden…… maar konden nog steeds mee. Ik had zowel goede als slechte verhalen gehoord over het haaien duiken dus was erg benieuwd. De weg op de boot ernaar toe was erg leuk, het schommelde en hobbelde allemaal wel behoorlijk. Toen we eenmaal stillagen dacht ik ow me maag vind dit echt niet leuk. Ik ging me bikini ff aantrekken in de wc en dat had ik beter niet kunnen doen. Ik kon het land niet meer zien en ging daar dus al over me nek. Ik dacht oké voel me weer goed. Dus ben naar boven gegaan voor de briefing. Na de briefing bleven we nog even staan want we zagen een walvis heel dichtbij de boot (alle touwen werden al losgemaakt want de kapitein kneep hem behoorlijk. Z’n walvis kan namelijk ook onder je boot omhoog komen) op een gegeven moment kwam er ook een kleintje bij zwemmen. Maar op een gegeven moment was ik me concentratie daarvoor wel weer kwijt want ik moest weer kotsen zo van het bovendek naar beneden (sorry mensen die op het onderdek stonden) ik was ook erg blij dat de haaien gesignaleerd werden, kon ik eindelijk het water in (daar had ik niks geen last). Ze worden gelokt met een stuk tonijn dat ze vlak voor hun neus weer wegtrekken dus die beesten worden vrij actief en agressief wel erg gaaf om zulke grote haaien van zo dichtbij te zien. Na 8 keer gekotst te hebben was ik blij weer voet aan land te zetten. Bij de trip zat ook een lunch inbegrepen: lasagne met erg veel kaas (ik kaaskop, lust geen kaas) dus we zijn nog maar even langs de supermarkt gereden voordat we richting de pinguïns reden. Er zijn 2 pinguïn kolonies in Zuid-Afrika en 1 zat er daar in de buurt. We zijn via de mooiste weg die Zuid-Afrika kent (zowel volgens de Zuid-Afrikanen zelf als mijn reisboeken) terug gereden naar Gordons Beach en hebben daar gegeten. ’s Avonds heeft Stefan zijn koffer weer ingepakt zijn 2.5 week vakantie zat er alweer bijna op. En voor mij werd het ook de hoogste tijd om weer aan het werk te gaan. Maandagochtend zijn we vroeg naar Kaapstad gegaan om de Tafelberg te beklimmen. Met een uur en een kwartier stonden we boven (de aanbevolen route tijd is 2.5 uur) en we zijn weer naar beneden gegaan met de kabelbaan want Stefan moest nog de nodige souvenirs kopen (uiteindelijk heb ik er minstens net zo veel gekocht voor mezelf).