Week 5

03-10-2010, 16:30

Maandag weer naar het bejaardenhuis geweest voor een bewegingsuurtje. Bij de poort boven aan de trap moet je op een bel drukken en dan gaat het hek open en kun je naar binnen. We stonden te wachten en ik hoorde mijn naam al een paar keer. Ik was de trap nog niet af en daar kwam iemand in een rolstoel aangescheurd (aan haar remtechnieken mag ze nog wel wat werken) om me een hug te geven. Die vrouw is helemaal bezeten van me ik weet niet of het nu komt doordat we naamgenootjes zijn, ze de muziek de we gebruiken helemaal te gek vind, de aandacht die wij aan de mensen geven waardeert of alles bij elkaar….Irene heeft geen benen meer maar is wel heel fanatiek met alles. Spelletjes doen, andere aanmoedigen mee te doen met onze lessen ect.

We hadden vorige week afgesproken dat we eerst met het huiscomité zouden praten over de lessen. Dus de directrice ging het huiscomité halen en wij konden vast in een kamer wachten. De eerste die binnen kwam rijden was Irene. Nick, Bart en ik keken elkaar al aan van wat moet dit worden? we hadden een stel zusters en vitale bewoners verwacht, maar eerst maar afwachten wie er nog meer zouden komen. De tweede was Gruila. Een nogal dikke vrouw die meteen bij binnenkomst melde dat ze gevallen was en dat alles maar dan ook echt alles pijn deed en in het bijzonder haar armen benen én rug. De derde die kwam was een man in een rolstoel die we nog niet eerder gezien hadden. De vierde een vrouw die in een rolstoel zit omdat, tja waarom eigenlijk? Want ze kan lopen…. En the last but not least was een man die binnen kwam lopen en op de bank neerplofte met de mededeling dat hij niet mee ging doen…. Daar zaten we dan met het huiscomité dat straks de lessen van ons over moet gaan nemen. We hebben ze uitgelegd wat de opzet van de lessen is en wat het doel ervan is. Ze waren allemaal erg enthousiast (op 1 man na) en we zijn naar de zaal gegaan voor de les. De les verliep weer goed. Wel blijf ik raar staan te kijken van hoe alles er daar aan toe gaat. In de kring zat een vrouw die heel geconcentreerd naar de ballon aan het kijken was die ik naar haar toegooide. Zo geconcentreerd dat ze vergat zich te concentreren op andere dingen zoals haar plasspieren. Dus er ontstond een plasje onder haar rolstoel. Dus ik riep er een zuster bij. Die kwam er aangestormd trok der uit haar stoel, gaf haar een klap in haar gezicht en ging de stoel en de grond schoonmaken. De vrouw werd daarna gewoon weer in haar stoel gezet, zonder droge kleren of wat dan ook…..

Of iets anders waarover ik me verbaas. Er staat een heel magazijn vol til liften alleen worden alle mensen gewoon getild en niet met behulp van een lift, terwijl het niet de slankste zijn. Toen ik vroeg waarom ze de liften niet gebruiken bleek dat ze de liften gekregen hebben maar weten niet hoe ze werken (fysiotherapie studenten gaan ze hoogst waarschijnlijk gebruiken en gaan de zusters proberen uit te leggen hoe ze werken). Of de hele inrichting van het huis, ze hebben een zaal waar alle stoelen in rijen staan en daar zitten ze overdag met zijn allen of naar de tv te staren of voor zich uit te staren. De kamers van de bewoners zijn meestal gedeelde kamers. Wat betekend dat ieder een eigen bed heeft en een eigen kast. De douche en wc zit op de gang maar dingen zoals een douche stoeltje of steunen in de wc kennen ze niet.

Na de les stond er 1 man op en die ging in het midden van de kring staan dansen! Onder het motto van jong geleerd is oud gedaan, anderen begonnen mee te klappen, mee te bewegen op de stoel en een enkeling sloot zich bij hem aan! Echt zo gaaf om te zien! Na nog even kort met het huiscomité gepraat te hebben en iedereen weer omhelsd te hebben konden we gaan. De rest van de dag hebben we, op rustig tempo, aan school gewerkt. Het is deze week vakantie dus niet alle buitenschoolse activiteiten gaan door. ’s Middags nog even hardgelopen en ’s avonds met een groepje theegedronken.

Dinsdag zijn we met een aantal studenten van Groenenberg naar Rikus geweest. Zei gaan ons opvolgen met de activiteiten. De komende maanden gaan we hun opleiden tot mentor. Bij Rikus gingen we teambuldings activiteiten doen. De eerste activiteit bestond uit een platte kar over een zandpad naar eerst naar boven en daarna naar beneden ‘brengen’ met je groep. Het klinkt als een eitje maar zo simpel was het niet. Door alles gaten, bulten en verschillende kracht hoeveelheden van ieder moest er goed gecoördineerd worden en het wieltje aan de voorkant was ook meer een last dan dat het het vergemakkelijkte. Tegen de tijd dat je boven was, was je al helemaal kapot en dan moest je ook nog terug…… de volgende oefening was het rollen van een trekkerband over een parkoers (een pad vol gaten bulten en heuvels) daarna hebben we gekayed en getokkeld. Voor de hindernis baan en de echte servavel was het veel te warm. Dinsdagavond was er voetbal op dus dat betekend dat we te vinden waren in Bear and Barrel. Ook altijd erg gezellig.

Woensdagochtend hadden we een afspraak met Edwin van de municipality om het verder te hebben over onze plannen na 2 uur vergaderd te hebben weten we (Nick en ik) eigenlijk nog niet zo gek veel meer. Eigenlijk alleen maar minder. Want het eerste plan is vervangen door een tweede plan en het tweede plan wordt pas besproken in de vergadering van 13 oktober. Dus na 13 oktober moet er hoogstwaarschijnlijk meer duidelijkheid ontstaan, ondertussen zitten we hier dan al 7 weken (5 werkweken). Net als dinsdag was woensdag een super warme dag. We konden kiezen of in de office aan school gaan werken of in het meertje bij Apelcreek springen….. uiteraard werd het optie 2. De meesten waren er trouwens. Een groot deel had verplicht vakantie (schoolvakantie) en de anderen hadden , net als ons, een middag vrij genomen. Na het zwemmen nog even brownies gebakken (me taart was mislukt vanwege een lekke taartvorm ) en ’s avonds kwam iedereen langs voor me verjaardag. Wat erg gezellig was. De meeste afrikanen die ‘iets’ te besteden hebben braaien met verjaardagen maar aangezien wij alleen een heel klein balkonnetje hebben en geen braaiplek in huis was dat helaas geen optie.

Donderdag zijn we echt goed voor school gaan zitten en zijn we ook echt opgeschoten. Donderdagmiddag zijn we naar Remhoogte geweest. Dit blijft echt mijn favoriete groep. Het enthousiasme waarmee de kinderen komen aangerent als je aankomt rijden, de vele vragen die ze stellen, de inzet die ze tonen tijdens de activiteiten en de wijze waarmee ze met aanwijzingen omgaan echt super! Het maakt het ook wel makkelijk dat die kinderen zo goed Engels spreken. Donderdag avond zijn we bij Els, Brenda, Ward en Jeroen pannenkoeken wezen eten! En daarna hebben we heerlijk een filmpje gekeken, een avondje (relatief) vroeg naar bed!

Vrijdag ben ik vroeg opgestaan omdat ik nog een vergadering van ’s middags moest voorbereiden dus ik zat optijd in de office om me in te lezen. Bleek na een paar uur dat ik nog tijd zat had om me in te lezen want de vergadering was verschoven en dat was iemand vergeten door te geven. Om half 11 hadden we ook nog een vergadering bij The Village of Hope over wat we gaan doen, wat belangrijk is, welke waarden en normen we willen overbrengen enzovoort. Door die vergadering kreeg ik alleen nog maar meer zin om de lessen te gaan geven en de mentoren op te leiden. Aangezien we gerekend hadden op een vergadering ’s middags , die pas over een paar weken gaat plaatsvinden, hadden we alle tijd om weer te gaan zwemmen. Vrijdag is overigens in principe onze vrije dag.

Vrijdagavond zijn we naar Canalden geweest. Dat is een plaatsje 40 kilometer verderop waar ook 5 studenten wonen (journalistiek en ICT). Die hadden zin in een whisky avond. Dus zij hadden iedereen uitgenodigd, en daarbij wel vermeld dat je je eigen whisky moest meenemen zodat er verschillende soorten zouden zijn, voor een whiskyproeverij. Eerst heerlijk lasagne gegeten en daarna de verschillende Wiskies geprobeerd, wel voor herhaling vatbaar, en uiteindelijk daar blijven slapen omdat niemand zin had om terug te rijden.….

Rikus had perongeluk een dubbele boeking gemaakt en er zouden zaterdag dus twee groepen komen terwijl hij de activiteiten altijd alleen begeleid. Hij had ons gevraagd of wij de activiteiten niet wouden begeleiden. Nou dat wouden wij wel! Dus zaterdag, ondanks de gezellige avond daarvoor, toch vroeg uit bed en op naar Rikus. De groep bestond uit studenten (± 17 jaar) van een school uit Hermanus. Zij gaan naar de zomervakantie hun laatste jaar in en gaan tijdens dat jaar de studenten uit de eerdere jaren coachen. Het schijnt echt een eer te zijn als je wordt uitgekozen om dat te mogen doen maar er zitten ook consequenties aan verbonden: niet roken, niet drinken, niet uitgaan je hebt immers een voorbeeld functie….. En als ik hun zo zag en hoorde hoe ze erover spraken dan geloof ik ook echt dat ze zich aan die regels houden. We hebben ze dezelfde dingen laten doen als dat wij eerder die week zelf gedaan hadden plus de hindernisbaan. Tijdens die hindernis baan hebben we ze een ijzeren ketting laten meenemen want tja, anders is er weinig teambulding aan ;).

Thuis even snel gedouched en daarna weer de auto ingestapt op weg naar Kaapstad! De anderen die ook dit weekend naar Kaapstad zouden gaan waren daar al en hadden gereserveerd bij MamaAfrica een hele bekende eetgelegenheid (die in ieders reisboekje/gidsje wel als aanbevolen stond). Er was een leuk Afrikaans bandje en het eten smaakte heerlijk (dit keer ben ik voor struisvogel gegaan). Daarna naar dé Nedederlandse kroeg gegaan voor een avondje nick en Simon, Hazes, Jan Smit, Jannus, blof, Anouk enz. met andere woorden een Nederlandse avond in de Nederlandse kroeg! Wel relaxt dat je gewoon iedereen in het Nederlands kan aanspreken, je drankje in het Nederlands kan bestellen en tja de muziek… die nam ik voor een avondje maar voor lief.

Na een heel, heel, heel kort nachtje besloten Nick, Brenda en ik toch maar om naar kasteel de goede hoop te gaan. Na daar rond gelopen te hebben heb ik me reisboeken er maar eens bijgepakt want ik had werkelijk geen idee waarom ik juist in dit kasteel was en waarom het zo bekend was. Ik wist nog net dat het het oudste gebouw van Zuid-afrika was. Maar waar het precies voor gediend had? Vanwaar de aparte architectuur? Er was me verteld dat ik hier absoluut heen moest (hoezo laat ik me beïnvloeden door de locals?). Toen ik de boekjes er bijpakte werd het me al snel duidelijk en werd het daar rond lopen ook een stuk interessanter. Eigenlijk was het de bedoeling dat we ook nog naar het aquarium zouden gaan maar daar hadden we echt de kracht niet meer voor na z’n Nederlandse avond.