Week 2; Introductie projecten

08-09-2010, 19.40

Deze week staat in het teken van de projecten verkennen. Dus alle projecten langs en een globale indruk krijgen van wat iedereen waar gaat doen. Erg verhelderend. Eerst hebben we een aantal scholen bezocht waar onder andere pabo- maatschappelijkwerk- creatieve therapie- pedagogiekstudenten actief zullen zijn. Vervolgens een project waar de Smallbisness studenten en facilitymanagement hun aandeel zullen leveren en vervolgens The Village of Hope. Één van onze projecten is georganiseerd vanuit The Village of Hope. The Village of hope is een organisatie die probeert het beste voor kinderen te doen. Zo hebben ze een soort van ‘kindertehuis’ waar kinderen zitten die bijvoorbeeld HIV hebben of waarvan de moeder heeft gedronken tijdens de zwangerschap wat als gevolg heeft dat het kind op bepaalde en/of meerdere gebieden onderontwikkeld is. Voor deze kinderen wordt getracht een adoptieplek te vinden. Wij hebben daar even met Daz gesproken. Daz houdt zich onder andere bezig met de buitenschoolse opvang en wij (Bart, Nick en ik) zullen hem daarin gaan ondersteunen. Met de buitenschoolse opvang wordt geprobeerd kinderen uit townships te weren tegen drugs, alcohol en misbruik. Door middel van sport en beweging activiteiten. Er worden hun lifeskills bijgebracht. Iedere week staat in het thema van een andere lifeskill. Zoals, samenwerken, voor jezelf op komen, beschermen van elkaar enzovoort. De droom van de organisatie daarachter is dat kinderen in mogelijkheden gaan denken in plaats van in beperkingen en dat ze beter voorbereid zijn op de toekomst. Een ander project waarin wij zullen participeren is Eldery movement; Silwejare. Silwejare is een bejaardentehuis waar niet tot nauwelijks activiteiten met ouderen ondernomen worden. Na het bezoeken van al deze projecten, wat de hele dag in beslag nam, hebben we een groepsfoto genomen voor de krant. ’s Avonds waren we ‘bekaf’ en hebben we met ‘het huis’ een filmpje gekeken en zijn we op tijd naar bed gegaan.

Dinsdag zijn we weer naar The Village of Hope geweest om de plannen te concretiseren. Daz is echt een ontzettende enthousiaste en gepassioneerde man. De buitenschoolse activiteiten zijn zo georganiseerd dat iedere dag een of meerdere ‘buurten’ bezocht worden. Hij vroeg of wij meteen mee wouden ’s middags, natuurlijk wouden we dat, leuk! Eerst zijn we nog naar Silwerjare geweest om onze afspraken te concretiseren: we gaan ochtend per week ouderen een uurtje bewegingsles geven. Hoe we het willen aanpakken is geheel aan ons. ’s Middags terug naar The Village of Hope. Om daar de auto te laten staan want met ons autotje zouden we de plek van bestemming nooit bereiken. We konden kiezen of in de auto zitten of in de bak, wat hier overigens doodnormaal gevonden word. Het advies was; kies voor de bak. Nou wij met zijn drieën heerlijk in de bak. De townships in, kinderen wisten al dat hij zou komen en stonden al te wachten om bij ons in de bak te springen. De bak zat helemaal vol, dus als je toch nog mee wou moest je óf rennen óf aan de bak hangen…… Echt te bizar voor woorden. Dwars door de townships heen en van de wegen daar moet je je niet teveel voorstellen…… Door elkaar geschud en met stomheid geslagen kwamen we aan bij een ‘veldje’. Een veldje in Nederland is vlak, steen vrij, en afgezet. Nou hier dus overduidelijk niet. 2 grote stenen vormden de doelpalen, het veld liep af en overal lagen stenen en puin. Normaal gesproken bestaat z’n buitenschoolse opvang uurtje altijd uit een opwarming gevolgd door rek- en strekoefeningen gevolgd door meerdere spelen. Maar vandaag niet omdat normaal iemand anders de les altijd verzorgd en Daz geen Xhosa spreekt en de groep nogal groot was. Dus we gingen maar voetballen met de jongens en ik heb met de meiden balspelletjes gedaan. De meesten liepen op blote voeten over het veld en er was geen schrijntje pijn te zien. Na de tijd werd er even terug geblikt; wat hebben we gedaan en hoe zie je dat terug in het dagelijks leven? Tot slot werd er gebeden. Een deel van de kinderen ree met ons terug het andere gedeelte moest zelf terug lopen. We reden terug en opeens was de weg, weg. Vorige week was hij er nog maar nu was er een enorm gat. Dus we zijn maar weer omgedraaid om een alternatieve route te nemen. De Township waar we geweest zijn kent
geen enkele faciliteit; geen water, geen elektriciteit, geen rioolnetwerk….. de gemeenten is bezig om kleine huisjes te plaatsen waar deze faciliteiten wel aanwezig zullen zijn maar dit gaat allemaal erg traag en het zijn er lang niet genoeg. ’s Avonds hebben we heerlijk met een stel meiden theegeleut bij Maaike en Marloes.

Vandaag was het weer vroeg op, om 8 uur werden we opgehaald om een vergadering in Caledon bij te wonen. Deze vergadering ging over de gehele buitenschoolse opvang binnen The Theewaterskloof community en wat hierbij de problemen zijn en wat wij daar als Sport, Gezondheid en Management studenten aan zouden doen en ook aan zouden willen doen binnen deze 5 maand. Voor Nick en mij zal de focus liggen op het schrijven en implementeren van een plan om structuur aan te brengen tussen de verschillende organisaties (scholen, Village of Hope enz) en belanghebbenden. Vervolgens zijn we naar the office gegaan om daar met Lotte ons aandeel door te spreken met betrekking tot het Skoon (Zuid-Afrikaans voor Schoon) project. Eerder werd dit altijd geleid door de SGM studenten maar dit jaar zal het geleid worden door een Maatschappelijk werk en dienstverlening student en zullen Nick en ik hierbij ondersteunend zijn net als de Facilitymanagement studenten. Het Skoon project is gericht op 8 basisscholen en 2 crèches en wat we precies gaan doen zal naar voren komen uit onze inventarisatie. Vorig jaar is wel aangegeven dat er vraag is naar wondverzorging en het wassen van specifiek het gezicht. Vanmiddag zijn we weer mee geweest naar een township. Deze lag vlakbij het winkelcentrum. We moesten erheen lopen door ‘het gras’ maar wel uitkijken dat we niet in plassen gingen staan (urine) of in poep want ook dit township kent geen faciliteiten. 3 keer op een fluitje blazen en de kinderen komen vanuit alle kanten aangestoven. Vandaag zijn we wel eerst begonnen met warm lopen, rek- en strek oefeningen en vervolgens met een spel. Iedereen ging in het midden staan en vervolgens kon je worden afgegooid met een bal, wie overbleef had gewonnen. Daarna werd de groep opgedeeld in groepjes van 7-8 personen en moest iemand zijn ‘kasteel’ (een bal op een klein pionnetje) beschermen de rest probeerde door samen te werken de bal van het pionnetje te schoppen. Tot slot hebben we vuurbal gespeeld. Iedereen gaat in een kring staan en er word vanuit het midden een zak aan een touw rondgedraaid waar je overheen moet springen, raak je de zak dan ben je af. Het vergt erg veel conditie en coördinatie. Na dat spel werd iedereen bij elkaar geroepen om na te bespreken wat we gedaan hadden en wat dat dan betekend in het echte leven. Bijvoorbeeld het beschermen van je ‘kasteel’, dat doe je ook bij familie en vrienden maar ook bij jezelf. Je weet dat drugs je problemen van dat moment doen vergeten maar dat het je problemen niet oplost. Tot slot werd er gebeden en was het voor ons tijd om te gaan. Kinderen die enigszins Engels spraken vroegen meteen al of wij vaker kwamen en wat we volgende week gingen doen.

12-09-2010, 19.48

Donderdag was de dag van de presentaties. ’s Ochtends hadden we eerst een presentatie over lichaamstaal overal te wereld. Erg interessant en leuk. Ons word de mogelijkheid geboden een cursus hierbinnen te volgen op 5 vrijdagen, onze officiële vrije dag. Ik moet even zien of het binnen mijn mogelijkheden past deze te volgen. Vervolgens moest iedereen uit Grabouw, Ganadendal en Canedal presenteren aan alle belanghebbenden en studenten wat de projecten inhouden. Leuk om de precieze plannen van iedereen te horen! De dag werd afgesloten met een braai. Iedereen had nog energie genoeg over om eens een andere kroeg in Grabouw te bekijken; Beer and Barrels. Echt een lekkere bruine kroeg met een hoog gehalte Nederlandse muziek in het repertoire.
Vrijdag hadden we twee presentaties. De eerste werd gegeven door een oud journalist en ging over de geschiedenis en politieke situatie van Zuid-Afrika en in het specifiek over de Westkaap, het gebied waar wij zitten. Een super interessante presentatie waarin puzzelstukjes aangevuld werden en anderen op hun plaats vielen. Er werd bijvoorbeeld verteld dat Grabouw 8 jaar geleden 1 van de gevaarlijkste steden van de Westkaap was maar dat dit aan het verbeteren is. Tegelijkertijd is de werkeloosheid en daarmee de armoede de afgelopen jaren enorm toegenomen. Ik vond dit heel verrassend want ik voel me totaal niet onveilig(op 1 klein incidentje na). Toen de vraag gesteld werd hoe dit kon was het antwoord simpel. De mensen zijn bereid samen te werken en beseffen dan ze samen sterker staan. Een aantal jaar geleden is er een spontane bijeenkomst geweest waarin onderlinge afspraken gemaakt zijn en er samen gebeden is hun te helpen. Die bijeenkomst is een omslagpunt geweest. De tweede presentatie die ochtend was met name interessant voor de sociale studies. Het was een aanvulling op de presentatie over lichaamstaal en die van die ochtend. Het ging over benaderingswijzen, omgangsvormen enzovoort. Wel oke, maar na die eerste presentatie en het avondje stappen ervoor zat mijn hoofd al wel aardig vol. Na de bijeenkomst hadden Nick, Bart en ik nog een afspraak bij Vallerie. Een stichting die in een township van Grabouw kinderen opvangt en die graag hulp van ons zouden willen hebben. We hebben gekeken wat hun specifieke vraag is en gaan kijken of wij daarin ‘iets’ kunnen betekenen aangezien we ook al 3 projecten doen en je beter 3 projecten goed kan doen dan 4 half. ’s Middags zijn we met een groepje naar de sportschool geweest. Tenminste als je het zo kan noemen. De loopbanden vielen uit elkaar van ellende, de fietsen trapte door en de rest van de cardio werkte gewoon niet. Dus we hebben besloten dat we het maar gewoon bij hardlopen gaan houden. ’s Avonds zijn we naar een sponserbraai geweest. En daarna de kroeg ingedoken.

Afgelopen weekend zijn we weer een weekendje naar Kaapstad geweest. Ons programma was vol maar erg leuk en interessant. We hebben de auto weer geparkeerd vlak bij het hostel en zijn door de prachtige Kompanjietuine Langs het parlementsgebouw naar Slave lodge gelopen. Tegenwoordig het Zuid-Afrikaans cultureel museum dat de aandacht vestigt op de slavernij. Vroeger was het het slavenkwartier. Erg indrukwekkend was het zeker. De VOC tijd werd weergegeven middels, film en attributen en dan lopen de rillingen wel even over je rug. Na het museum was het dan ook de hoogste tijd voor een terrasje gevolgd door een echte Zuid-Afrikaanse markt. Ik waande mezelf even in Turkije want echt iedereen wou je alles ‘aansmeren’, het was vrij opdringerig en er kon aardig afgedingd worden. na het marktje was het tijd om te gaan lunchen. We hebben gelunched bij een kroegje in Longstreet. Ik zat zo dat ik uitzicht had op de straat. Er liepen een groepje jongens. Op een gegeven moment splitste ze zich op en 1 jongen liep een kledingwinkel binnen waar hij nog geen halve minuut later rennend uit kwam. De security (die overal in die straat loopt) ging er meteen achteraan helaas had die jongen een goede route uitgezocht en konden we dus alleen hem, de security en 1 agent (die overigens meteen zijn geweer trok) een zijstraat in zien rennen. Een kwartiertje later kwamen ze terug. Met de jongen in de boeien. Na deze heerlijke lunche, waar we flink de ramptoeristen hebben kunnen uithangen, zijn we naar de Bo-Kaap gewandeld. De Bo-kaap is een gedeelte van Kaapstad waar de afstammelingen van Aziatische politieke mensen en stedelijke slaven zich na de vrijlating vestigden. Eerst zijn we naar het Bo-Kaap museum geweest, om ons iets verder verdiepen in de geschiedenis van de Bo-kaap. Het overheersende geloof in de Bo-Kaap is Islamitisch je ziet dat goed terug in de vele moskeeën die je daar ziet. Het typerendste aan de Bo-kaap zijn de huizen. Deze zijn kleurrijk geschilderd. De meeste huizen hebben een eigen stoep dan vervolgens een drie verdiepingen hoog huis met een plat dak. De kleur mag door de mensen zelf bepaald worden wat voor een kleurrijk straatbeeld geeft. Tijd voor een terrasje, er moet ook nog wat energie overblijven voor opnieuw een avondje stappen in Kaapstad. ’s Avonds heerlijk gegeten bij de mexicaan, nog nooit zulke slechte services als hier gezien. Het eten kwam in drie etappes de eerste kreeg zijn hoofdgerecht anderhalf uur eerder dan de laatste. Ook de drankjes die je bestelde kreeg je de helft van de keren óf in etappes, óf helemaal niet. Het is hier gebruikelijk 10% service kosten (fooi) te berekenen bij groepen van 6 of meer personen (we waren met 7). Ze waren zeer verbaast en gefrustreerd dat we deze niet wouden betalen. ’s Avonds met bijna iedereen uit de verschillende plaatsen wezen stappen (29) in Longstreet.

Vandaag ben ik naar het Tafelgebergte geweest. Ik had wel graag naar boven willen wandelen maar er haakten er heel wat af vanwege een katertje en Anne en Chantal hadden geen behoefte om naar boven te wandelen we zijn dus met de kabellift geweest. Boven zijn we naar het hoogste punt gewandeld wat opzicht al een hele klim was . Het zijn allemaal losse stenen wat toch nog zorgt voor veel hoogte verschil. Het tafelgebergte was echt super, wat een uitzicht! We hadden het geluk dat het een super heldere dag was en lekker warm (21 graden).

Nu maar eens op tijd naar bed want morgen begint de stage officieel. Tot nu toe voelt het eigenlijk een beetje als vakantie met af en toe een verplicht element die ook nog eens heel erg leuk zijn…… Al moet ik wel zeggen dat ik wel enorm veel zin heb om nu echt met de stage te gaan beginnen.